In Khmer class teacher told us to write a poem about anything you want, but in Khmer because of it Khmer class. My teacher has divided a group for us to write a poem, in my group there me, Huykea, Panharith, and Narak. My team have three poem 1 is about education, 2 is about beer and the last is about the forest. This is our poem:
បទ ពាក្យប្រាំពីរ
(ការសិក្សា )
បើយើងនៅក្មេងត្រូវសិក្សា មិនត្រូវជក់ម៉ាខូចអនាគត
ខំប្រឹងសិក្សាយ៉ាងមេោះមុត ត្រូវតែអត់ធ្មត់ទៅសាលា ។
ត្រូវមានចរិតល្អស្លូតបូ ត ខំប្រឹងរៀនសូត្រធ្វើកិច្ចការ
ពួកយើងត្រូវរៀនទាំងសញ្ញា ឲ្យមានប្រាជ្ញាល្អបវរ ។
បើសិក្សាគណិតវិទ្យា កំុលួចមើលគ្នាត្រូវស្មោះសរ
វាជារឿងមួយដែលមិនល្អ មិនគួរបង្កជម្លេាះឡើយ ។
ពេលគ្រូនិយាយយើងត្រូវស្តាប់ ខំប្រឹងឈោងចាប់មុនស្តាយក្រោយ
បើយើងចាប់បានហើយចេះឆ្លើយ បើមានចម្លើយវានឹងល្អ ។
រៀនទាំងអង់គ្លេសហើយនិងខ្មែរ ជាខ្មែរត្រូវថែដោយស្មោះសរ
កំុឲ្យជាតិផ្សេងថាមិនល្អ ខំទាំងបវរដើម្បីជាតិ ។
បើមិត្តមិនចេះត្រូវចេះជួយ ត្រូវឪ្យជំនួយមិនគិតមាឌ
ត្រូវខិតខំជួយមិនឪ្យឃ្លាត ត្រូវមានមារយាទដូចកូនខ្មែរ ។
បទ ពាក្យប្រាំពី
(ស្រា)
ពីដើមគ្មានទេថាសុរា វាគ្មានផ្លែផ្កាឲ្យយើងទេ
ស្រវឹងកាលណាកំុជេរគេ ប្រយត្ន័ម៉ែគេវៃឈឺខ្លួន ។
ផឹកស្រវឹងហើយនាំមានទុក្ខ បុកគេចូលគុកទើបភ្ញាក់ខ្លួន
គោរពញាតិមិត្តទើបសមសួន ដើរលេងក្នុងសួនល្អជាងស្រា ។
បើស្រវឹងហើយកំុបើកបរ បើដួលបាក់កនឹងអនិច្ចា
សុរាមិនអាចទៅចរចា នៅពេលផឹកស្រាបានទាំងអស់ ។
ភាវៈមួយឈ្មោះថាសុរា មានតែជាតិផ្សាកាត់ដាច់អស់
បើនៅតែផឹកក៏ផឹកចុះ៎ ហើយវានឹងខ្សោះអស់ខ្លួនប្រាណ ។
ផឹកដាក់ដបហើយនៅមិនឆ្ងាញ់ ផឹកមិនឲ្យចាញ់ទើបវាបាន
ផឹកឡើងប្រមឹកមិនប្រមាណ ផឹកឡើងឆ្កួតប្រាណខូចពេញខ្លួន ។
ផឹកស្រាច្រើនពេកឡើងចេញក្អួត ផឹកហើយនៅអួតអំនួតខ្លួន
ផឹកស្រាអស់បីហើយនិងបួន ផឹកទាំងត្រកួនព្រោះវង្វេង ។
ផឹកស្រាស្រវឹងប្រឹងចូលពេទ្យ ផឹកបានមួយភ្លែតពេទ្យហៅគេង
ផឹកស្រវឹងមែនមិនផឹកលេង ផឹកស្រាលេងៗវាមិនឆ្ងាញ់ ។
ផឹកស្រាហើយមិនចេះថែខ្លួន ផឹកលើសចំនួននៅមិនចាញ់
ផឹកជិតស្លាប់ហើយទើបដឹងចាញ់ ផឹកលែងចង់ឆ្ងាញ់ព្រោះដឹងស្លាប់ ។
បទពាក្យប្រាំពីរ
(ព្រៃឈើ)
ព្រៃឈើមានច្រើននៅក្នុងលោក ឈើខ្លះលើគោកខ្លះលើទឹក
ឈើយកធ្វើដាវសម្រាប់សឹក ឈើខ្លះដាំផឹកជាជំងឺ ។
ឈើខ្លះគេកាប់ដាច់អស់គល់ ឈើកាប់អស់ជ្រុលអស់ពន្លឺ
ពេលកាប់អស់ហើយទើបវាឈឺ ព្រោះគ្មានពន្លឺដល់ពួកយើង ។
ឈើមានតម្លៃប្រៀបមិនបាន ផ្ដល់ភាពកម្សាន្តឲ្យពួកយើង
ឈើខ្លះមាឌតូចប្រៀបដូចជើង ធ្វើអុសដុតភ្លើងពេលដាំបាយ ។
សម័យនេះហើយដែលបាត់បង់ យកធើ្វសំណង់បានលុយចាយ
មានឈើជាច្រើនបានខ្ចាត់ខ្ចាយ យកធ្វើជាកាយនៃសត្វធាតុ ។
បើគ្មានព្រៃឈើគ្មានជម្ររក សត្វអស់អីជ្រកគ្មានជីវជាតិ
ឃើញគេកាប់ឈើយ៉ាងគ្រោងគ្រាត គេគ្មានមាយាទដូចកូនខ្មែរ ។
កាប់ឈើមិនដឹងថាឈើឈឺ កាប់មានជំងឺឈឺដូចឆ្កែ
កាប់ឈើយ៉ាងច្រើនតែមិនកែ កាប់ឡើងប៉ែឡែព្រោះចង់មាន ។
កាប់អស់ព្រែឈើទើបភ្ញាក់ខ្លួន អស់ព្រៃបីបួននៅមិនអៀន
អ្នកដែលកាប់ឈើមិនដែលរៀន ថាប្រាក់ដប់លានមិនច្រើនទេ ៕